داخلی – ساعت 7 صبح – داخل واگن شلوغ مترو

واگن مترو به قدری شلوغ است که موبایل یکی از مسافرها زنگ می‌خورد، اما هرچه تلاش می‌کند نمی‌تواند دست خود را از میله جدا کرده و به جیبش برساند‌!

مسافر اول در حالی که بینی به بینی یک روحانی (شیخ) ایستاده است، با صدایی که تقریبا همه بشنوند، می‌گوید: «حاج آقا ! آخه شما چرا بنز رو گذاشتی و سوار مترو شدی؟!»

انگار روحانی به شنیدن این سئوال‌ها عادت داشت! چون بدون هیچ مکث و تعجبی به سرعت سرش را تا جایی که بینی مسافر مقابل اجازه می‌داد، پایین آورد و بلافاصله زیر لب گفت: «دوباره قراره یه بحث سیاسی راه بیافته!»

مسافر اول بی‌خیال نشد و با پوزخندی ادامه داد: «والا به خدا ! لااقل شما بنزتون رو سوار بشین و مترو رو واسه ما بدبخت بیچاره‌ها بزارید!»

روحانی سرش پایین بود و هیچی نمی‌گفت.

مسافر دیگری که شاهد این گفتگو بود و ریش تراشیده و ظاهر مرتب و صاف و صوفی داشت، به صدا درآمد و گفت: «اگر حاج آقا بنز داشت که سوار مترو نمی شد. بنابراین باید به این آخوندهایی که در کنار مردم هستن و در درد و زجر ملت شریک هستن افتخار کنیم.»

بقیه ساکت بودند و مسافر اول که انگار انتظار همچین واکنشی را از مسافران نداشت و ته دلش فکر می‌کرد که با گفتن این متلک به روحانی، بقیه هم همراهی‌اش می‌کنند، کمی شوکه شد، ولی خودش را از تنگ و تا ننداخت و گفت: «آخوند متروسوار نوبره!»

روحانی همچنان سرش پایین بود و سعی می‌کرد که چشم در چشم هیچکدام از مسافران نشود.

مسافر دوم هم انگار کوتاه بیا نبود و با صدای نسبتا بلندی که همه متوجه شوند، گفت: «مطمئن باش که دست هیچکدوم از ما به آخوند بنزسوار نمی‌رسه که بهش بد و بیراه بگیم و تیکه بارش کنیم! فقط زورمون به همین آخوندهای متروسواری که مثل خود ما هستن می‌رسه!»

در این هنگام با توقف قطار و باز شدن در، صدای خانمی شنیده شد که می‌گفت: «ایستگاه مفتح ... ایستگاه بعدی، شهید بهشتی ...»

مسافر اول و دوم پیاده شدند و روحانی کمی جابجا شد، اما همچنان چشم به زمین دوخته و غرق سکوت بود.